موضوعات اصلي
يکي از گل هاي زيبا و هميشه سبز که نگهداري آن براي همه گل دوست ها آسان است، کاکتوس است. اين گياه کوچک خاردار، علاوه بر گل هاي قشنگ و زيبايي که دارد، از خواص ديگري هم برخوردار است از جمله استفاده از ميوه آن براي خوردن يا مصرف آن در داروهاي شيميايي يا تاثير آن در تصفيه هوا. کاکتوس خود يک طبيعت کوچک و گوياست. خيلي ها زيبايي گياه کاکتوس را چندان منطبق با معيارهاي زيباشناسي معمول نمي دانند، اما در مقابل، عده ديگري هم هستند که با عشق و علاقه اي عجيب به گردآوري و تربيت اين گياه صبور، مقاوم و زيبا مي پردازند و پرورش کاکتوس را سرگرمي دلپذيري مي دانند. پس از جنگ جهاني دوم، شمار دوستداران و پرورش دهندگان کاکتوس افزايش يافت تا آن جا که حتي انجمن هاي بزرگي در بعضي کشورها پا گرفت که به طور تخصصي به کار پرورش و نگهداري کاکتوس پرداختند. در ايران هم بخصوص در سه دهه گذشته کاکتوس طرفداران زيادي پيدا کرده است و عده زيادي به کشت، بازپروري و نگاهداري کاکتوس پرداخته اند. کاکتوس ها انواع بسيار متنوع و مختلفي دارند و هر يک از گونه هاي آن ها نيز ارزش خاص خود را دارد. بعضي انواع کاکتوس به اسم هاي طنزآميز عاميانه اي نظير گل مار، زبان مادرشوهر، صندلي مادرزن و ... مشهورند و از همين رهگذر جذابيت هاي ديگري هم براي اين گياه به وجود آمده است. کاکتوس ها از گياهان کم توقع هستند و اگر در شرايط مطلوب قرار بگيرند و حداقل نيازهاي آن ها تامين شود گل مي دهند. اين گياه پس از رده ارکيده ها، بزرگ ترين تيره گياهان را پديد آورده اند و زادگاه اصلي آن ها قاره آمريکاست. کاکتوس ها گياهاني داراي خارهاي بزرگ هستند که در حقيقت خار آن ها برگ شان است. اين گياهان از گروه گياهان گوشتي و از رده دولپه اي هاي جدا گلبرگ هستند. ساقه اين گياهان بسيار ضخيم و گاه از حالت استوانه خارج شده و شکل اصلي خود را از دست مي دهد. در دشت هاي بزرگ و جنگل هاي آفريقاي جنوبي، استراليا، مکزيک و پاراگوئه که در بيشتر ايام سال، آب و هوا خشک است کاکتوس ها به وفور رشد مي کنند. علاوه بر اين کاکتوس بومي کناره هاي اقيانوس اطلس و پهنه هاي مديترانه اي به ويژه جزاير قناري بين اسپانيا و شمال آفريقا نيز هستند. تنها در بيابان هاي قاره آمريکا بيش از يک هزار گونه کاکتوس با شکل ها، اندازه ها و رنگ هاي گوناگون زيست مي کنند. آرژانتين، شيلي، پرو و بوليوي نيز از جمله کشورهاي شناخته شده در پرورش کاکتوس هستند و گاه گونه هاي بسيار غول پيکري از کاکتوس ها در اين مناطق رشد مي کنند. بلندي اين درخت ها گاهي به 15 الي 20 متر مي رسد. در جنگل هاي برزيل بعضي از کاکتوس ها به صورت اپي فيت هستند (در تنه هاي درختان زندگي مي کنند) و ظاهر بسيار شگفت انگيزي دارند. مهم ترين ويژگي اين گياه تحمل و صبوري آن هاست و خود را با همه شرايط نامساعد محيطي سازگار مي کند و مصداق بارز بيشترين استفاده از حداقل امکانات است. حتي از اندک رطوبتي، بيشترين استفاده را مي کنند و با کمترين مقدار آب و مواد غذايي زنده مي مانند بي آن که زيبايي و طراوت خود را از دست بدهند. 
اکثريت وسيعي از افرادي که مبتلا به عارضه طنين صدا در گوش هستند در طول تلاش هاي خود براي رهايي يافتن از اين عارضه ممتد با درخت پر سياوش مويي يا همان Ginkgi biloba برخورد داشته‌اند. بعضي از اين افراد به استفاده از آن ادامه مي دهند، بعضي با تأمل و درنگ در مورد مصرف آن تصميم مي گيرند و بعضي از ترشحات برگ هاي خشک آن سود مي برند.
درخت ژينکوبيلوبا
اين درخت از کهن ترين گونه هاي باقي مانده در روي زمين است که قدمت آن به حدود 200 ميليون سال پيش در عصر دايناسورها باز مي گردد. زماني بر اين باور بودند که درخت پرسياوش مويي داراي قدرت هاي جادويي است و امروزه اين مطلب پذيرفته شده است که جينکو داراي نقش و اثر دارويي بر حقي است.
مکانيسم عمل ترشحات ژينکو براي بهبود بعضي بيماري ها
ترشحات جينکو که به صورت قرص، مايع يا تزريق درون رگي تهيه مي شوند به دلايل بسياري براي نارسايي مغزي مصرف مي شوند. مکانيسم عمل آن به اين صورت است که با افزايش دادن جريان خون به سمت مغز و توسعه و بهبود ارسال پيام هاي عصبي موجب کاهش نارسايي مغز مي شود. هم چنين اين محصول يک تنظيف کننده بدون راديکال آزاد است. نارسايي مغزي مي تواند باعث ايجاد مشکلاتي در مهارت ها و قابليت هاي معمولي فردي، کاهش انرژي و توانايي فيزيکي، افسردگي، پرخاشگري، سرگيجه، سردرد و صداي زنگ در گوش شود. با آن که بعضي از افراد مبتلا به طنين صدا در گوش به مفيد بودن جينکو ايمان دارند افراد ديگري اعتقاد دارند که جينکو روي هم رفته در اين مورد بي اثر است. در مورد مکانيسم اين عمل بايد گفت مهم ترين اجزاي جينکو شامل فلاونوئيدها و ترپنوئيدها مي شوند. جينکوليدB، ترپنوئيدي که تا کنون وجود آن در هيچ گونه ديگري گزارش نشده است. در شرايط آزمايشگاهي از عمل عامل هاي فعال کننده پلاکت هاي خوني جلوگيري مي کند. اين عامل ها براي شروع تجمع يافتن پلاکت هاي خوني ضروري هستند و اين مرحله در حقيقت مرحله آغازين انعقاد خون است. پس بنابراين ممکن است جينکو بتواند در شرايط طبيعي بر روند لخته شدن خون تأثير منفي بگذارد و اين مي تواند دليلي باشد براي آن که چرا روز به روز بر تعداد خونريزش بيني در ميان افرادي که از جينکو استفاده مي کنند افزوده مي شود.
اسامي ژينکو بيلوبا
نام قديمي جينکو بيلوبا Salisburia adiantifolia بوده است و نيز داراي نام هاي رايج درخت پر سياوش مويي و درخت چهل تاج مي باشد و هم چنين نام هاي چيني زيادي براي آن وجود دارد. در ژاپن نيز به آن Icho و به ميوه آن Ginnan مي گويند. اين درخت وقتي که جوان است داراي شکل هرمي با شاخه هاي بلند قائم و قلمي است و هنگامي که مسن تر شد تاج آن پراکنده و نامنظم مي شود. اين درخت مي تواند تا 35 متر طول و 10 متر قطر ساقه داشته باشد. اين درخت برگ ريز است و برگ هاي آن بر روي شاخه هاي بلند پراکنده هستند در حالي که در رأس شاخه هاي کوتاه تراکم يافته‌اند. شاخه هاي کوتاه اين درخت نمود بسيار جالبي از گياه جينکو هستند که هر ساله تاجي از برگ هاي جديد درست مي کنند و هم چنين توليد ميکرو سپورانژيوم و تخمک توسط اين شاخه هاي کوتاه صورت مي گيرد. شاخه هاي کوتاه پس از چند سال که زمان آن در واريته هاي مختلف فرق مي کند بلند شده و توليد برگ هاي پراکنده و غير مجتمع مي نمايند. شاخه هاي بلند معمولا يک شاخه کوتاه انتهايي براي چند سال بعد ايجاد مي نمايند. اين قابليت توليد شاخه هاي کوتاه مي تواند دليل آن باشد که چرا مدت زمان رشد درخت در مقايسه با ساير نهاندانگان طولاني است. و هم چنين مي تواند روشن سازد که چگونه درخت مي تواند از اين قابليت خوب براي بقا برخوردار باشد. برگ هاي جينکو داراي دمبرگ بلند بوده و در شکل و اندازه هاي متنوع هستند. در کل برگ هاي جينکو داراي دو لوب، فاقد رگبرگ مياني و بطور غير عادي کنگره دار هستند. رگبرگ ها مکررا منشعب مي شوند و بعضي از آن ها در هم ادغام مي گردند. اين گياه دو پايه بوده و اسپورانژيوم هاي آن روي شاخه هاي کوتاه تشکيل مي شوند. ميکرواسپورانژيوم ها با آرايش نگيني يا تسمه‌اي به تعداد 3 تا 6 عدد بر روي شاخه قرار گرفته‌اند و هر يک مانند يک محور نوساني پرچم هاي زيادي را که نزديک بهم مرتب شده‌اند، در بر مي گيرند. پرچم در حقيقت يک برآمدگي با پايه کوتاه با 2 تا 4 کيسه گرده است که به صورت طولي شکاف مي خورند. مگاسپورانژيوم ها معمولا به تعداد 1تا 3 عدد به صورت افراشته بر روي شاخه قرار مي گيرند و هر يک شامل يک شاخه بلند هستند که يک تخمک را در هر سمت خود نگه مي دارد. تخمک بدون پايه و صاف بوده و در پايه داراي يقه مي باشد و برهنه است. ميوه ي جينکو شفت مانند با گوشت نارنجي است که يک درون بر چوبي را مي پوشاند. ميوه هاي جينکو در پاييز در هنگام افتادن مقادير زيادي بوتيريک اسيد توليد مي کنند که سبب ايجاد بوي نامطبوع و زننده‌اي مي شود. . 